Eigenlijk stond er vandaag in onze planning, dat er een vlog online zou komen….Maar helaas was ik geveld door de griep en had ik niet meer genoeg tijd om alles op tijd te editten.
Ja maar, heb je dan niet een ruime planning waardoor je niet met dit soort onverwachte problemen zit? Om heel eerlijk te zijn: Nee!
Het liefst zou ik inderdaad een hele ruime, ordelijke planning hebben waarin genoeg ruimte zit zodat je een keertje ziek kan zijn. Soms denk ik: “Was ik maar iets ordelijker en goed van de planning dan zat ik niet zo in de stress.” In plaats van alles op het laatste moment te doen, want tja….zo ben ik.
Eindelijk waardig genoeg
Ik kan wel heel erg kijken naar die minpunten en mij daar op focussen. Of juist ontzettend mijn best doen om mijzelf daarin te veranderen. Hoewel ik overigens herhaaldelijke pogingen heb gedaan dit doel te behalen, en allen zonder succes.
Sterker nog ik kwam zelfs op het punt dat ik gek werd van al die planningen en het gevoel van falen als het doel wéér niet behaald was. Mijn eigenwaarden begon er van te wankelen en mijn creativiteit werd ineens ook aardig beknot.
Op een gegeven moment was het zelfs zo erg dat ik dacht dat als ik mijn doel zou behalen ik dan eindelijk waardig genoeg was want ik was dan perfect in plannen….En daar ging het mis!
Soms kan het goed zijn om veranderingen te maken in je leven en zo opnieuw te beginnen. Maar op het moment dat je je eigenwaarden koppelt aan het behalen van een doel dan vertrouw je op je eigen kracht en je eigen kunnen. Met vaak als resultaat: je doel niet te halen en je ellendig te voelen, en zeker als je de lat zo hoog legt dat het doel bijna niet te halen is. Perfectionisme noemen we dat.
Angst voor afwijzing
Waar komt die drang tot perfectionisme nou eigenlijk vandaan? Waarom willen we aan anderen graag laten zien dat bij jou alles goed of beter gaat dan bij de buurman.
Bij veel mensen is een goede baan, mooi huis, mooie auto, fijn gezin met perfecte kinderen die zich allemaal weten te gedragen in een restaurant, een vereiste. Nog maar te zwijgen over ons uiterlijk. We willen er allemaal perfect uit zien, en aan ouder worden willen we al helemaal niet denken. Zodra er een rimpel verschijnt, kan je deze vol laten spuiten met botox en de schijn van perfect zijn erop houden.
Ik denk dat er achter dat perfectionistische, een gevoel van angst voor afwijzing zit. Dat we bang zijn dat als wij al die eigenschappen, vaardigheden, bezit of levensstijl niet hebben de ander ons niet goed genoeg vind. Dat we er niet bij horen.
Waarom willen we aan anderen graag laten zien dat bij jou alles goed of beter gaat dan bij de buurman?
En als we ergens niet van houden is dat het gevoel van “er niet bij te horen”. Van oudsher, en dan heb ik het over de oertijd, had je andere mensen nodig om te overleven. In je eentje kon je de gevaren van de wildernis niet overleven. Je had elkaar nodig om te jagen, voort te planten, huisvesting te zoeken en voor veiligheid te zorgen.
Daarnaast zijn wij als mens, erg sociale wezens en hebben ook de behoefte om contact te hebben met soortgenoten.
Op zich helemaal niks mis mee om bij een groep te willen horen. Het is mens eigen, maar op het moment dat je die goede baan wilt voor de status of de macht, of bang bent om oud te worden omdat je het gevoel van jong zijn niet los kan laten of uit alle macht per sé het perfecte gezin wilt hebben en daarin de gevoelens van de overige gezinsleden uit het oog verliest. Dan heiligt het doel de middelen en gaat het mis.
Perfect 2.0
We hebben graag het gevoel van controle en de regie over ons leven in eigen handen. En doen er dus alles aan om die perfecte doelen te halen. En eenmaal als het je toch lukt om je doel te halen, geeft het vaak niet eens de voldoening waarop we gehoopt hadden. En komen we erachter dat perfect zijn erg leeg is. Toch is het moeilijk om niet mee te doen aan het plaatje of de verwachtingen en blijven we door zeulen met de last van perfect zijn.
Jezus was wél helemaal perfect. In Zijn leven heeft Hij niet één keer gezondigd, Hij werd gevolgd door duizenden mensen die aan zijn lippen hingen als Hij iets vertelde, deed verbijsterende wonderen en genas zieken. En alsof dat al niet genoeg was nam Hij zelfs onze zonden op zich en was bereid voor ons te sterven. Hij deed dit ook én stond ook weer op uit de dood! Dat noem ik nou es perfect 2.0! Maar Zijn perfectie is niet leeg in tegendeel deze is rijk gevuld met genade, rust en voldoening.
Jezus heeft niet de verwachting naar ons toe dat wij perfect zijn. Er is geen 1 Bijbelvers te vinden waarin Jezus tegen ons zegt dat wij perfect moeten zijn. Want Hij weet dat wij dat niet kunnen, we leven in een wereld die niet meer perfect is. Maar een wereld die gebroken is. En iets dat gebroken is kan niet perfect zijn, dus waarom dan de schijn erop houden?
Bevrijd
Jezus was mens én God daarom was hij perfect. Wij zijn mensen en geen god dus kunnen wij dat beeld van perfectie nooit behalen.
Maar het prachtige van Jezus is dat Hij Zijn perfectie aan ons geeft. En wat bedoel ik met deze perfectie? Genade! Jezus stierf voor ons aan het kruis zodat er voor eens en voor altijd werd afgerekend met zonde waaronder de drang tot perfectie zit. We zijn ervan bevrijd! Dit noemen wij genade, en genade is één en al perfect.
Wij als mens, kunnen er niks aan doen om die genade te verdienen. Het helpt niet om op eigen kracht je aan de wet te houden, om op eigen kracht je doelen te behalen. Je krijgt die genade juist omdat je het niet verdient en omdat je het niet alleen kunt.
Jezus wil dat wij als mensen bij Hem horen, hij eist geen perfectie maar gééft genade zodat we kunnen stoppen met perfect proberen te zijn. We mogen leren vertrouwen op Hem.
Ja, maar hoe zit het dan met die zonde waar Jezus mee heeft afgerekend? Iedereen zou dan nu toch niet meer die drang naar perfectie moeten voelen?
Klopt, zoals ik net al zei, leven we in een gebroken wereld. En als jij je blijft vast klampen aan die gebroken stukken dan kan Jezus’ genade niet stromen. Het gaat mis als wij zelf proberen het goed te doen. Het zit nou eenmaal in onze aard om de neiging te hebben het verkeerde te doen (Paulus schrijft hier ook over in één van zijn brieven. Romeinen 7:15-25 en 8:1-3)
Met vallen en opstaan
Dit onder ogen te zien is niet altijd een pretje want we komen erachter dat we er niet de controle over hebben. Maar bedenk eens hoe vreselijk bevrijdend het is dat het niet jouw daden zijn, niet jouw moeite is en niet jouw perfectie is waarop je wordt beoordeeld. Maar dat een ander (Jezus) dit voor jou al heeft gedaan.
Dus ik probeer me niet meer zo te focussen op het feit dat ik niet goed kan plannen. Ik probeer te accepteren dat ik nou eenmaal het type “op het laatste moment” ben. En dit gaat met vallen en opstaan. Misschien dat mijn talent en kracht daar wel in zit. Want ja al zeg ik ‘t nou zelf….zo op het laatste moment staat hier toch ineens een mooie blog! 😉
370 Replies to “Perfectie is genade?”